Plaats onbekend, datum onbekend

Een Duitse militair hoopt indruk te maken met het plakken van een band. De fietsvorderingen vanaf medio 1942 verworden echter tot een volkstrauma. Eén van de soldaten schreef over zijn beleving van ons land: “Das Fiets gehört zum Holländer wie das Pferd zum Cowboy”. Hij verbaasde zich erover dat de Nederlanders zo veel voor hun plezier fietsten. Dit recreatieve gebruik veranderde tijdens de oorlog echter snel. Vanwege het brandstofgebrek werd de fiets noodgedwongen hét vervoermiddel bij uitstek. Ondanks het belang hiervan moesten in juli 1942 honderdduizend rijwielen worden ingeleverd om de Duitse troepen mobieler te maken. Werknemers in onder andere de gezondheidszorg en levensmiddelenvoorziening kregen een vrijstellingsbewijs. Aan de oproep om ze vrijwillig in te leveren werd nauwelijks gehoor gegeven, zodat werd overgegaan tot fietsenrazzia’s. De Duitsers wisten iets meer dan vijftigduizend fietsen te vorderen, maar stopten hiermee vanwege de commotie en haat die de maatregel onder de bevolking veroorzaakte.