Eede, 1945-1946

Na de oorlog moet er veel gebeuren, waarbij huisvesting één van de dringendste problemen is. De oplossing is in West-Zeeuws-Vlaanderen in de eerste plaats gericht op wederopbouw van de infrastructuur en gebouwherstel. Van de ongeveer 7500 woningen zijn er 6000 geheel verwoest of beschadigd. Hoewel er al direct na de bevrijding initiatieven worden genomen tot wederopbouw, kan deze pas vijftien jaar later als afgerond worden beschouwd. Gedurende deze relatief lange periode moet onder vaak moeilijke financiële en praktische omstandigheden worden gewerkt. Er worden voorlopige noodwoningen -scholen en -kerken neergezet. In Eede wordt de noodschool geleid door meester Roos, welke – naar zeggen – niet zo goed orde kon houden.

Het wederopbouwbeleid en de stijl wisselt van plaats tot plaats. Sommige gemeenten kiezen voor een quasi-oude stijl, zoals Sluis, andere voor een modernistische, zoals Oostburg, weer andere, zoals Aardenburg voor deels modernisering en deels restauratie. De keuzes die toen gemaakt zijn, bepalen nog altijd het straatbeeld en de plaatselijke sfeer van vandaag.