Kamp Ramspol, Noordoostpolder, 1941-1944

Het amusement in de arbeiderskampen werd meestal verzorgd door de polderwerkers zelf. Cees Egas beschrijft een gezellige avond: “Tenslotte trekken ook de artiesten van deze avond de zaal binnen. Allereerst een klein beweeg’lijk kereltje, breed glimlachend, nu reeds in zijn rol en een grote gitaar torsend. Dan een slungelachtige harmonicaspeler en verder nog een violist en een tweede gitaarspeler. Het zijn [allen] kampbewoners, die elkaar hebben gevonden, samen musiceerden en tenslotte samen een orkestje vormden om gezellige avonden te vullen… Om de stemming er in te brengen beginnen ze met enige vrolijke jazz-liedjes. Inderdaad komt de stemming er in. De harmonica, de viool en gitaren, ze stuwen golven van klanken en ritme de kleine zaal in, die het bloed der polderwerkers sneller doen vloeien, hun lichamen doen wiegen op het ritme der dans. Dat is nog eens muziek, dat is nog eens leven, dat vergoedt dagenlang het zware bestaan in de polder. Een daverend applaus is tenslotte de beloning.”